چهاردهم تیرماه به‌عنوان روز قلم در تقویم ایران ثبت شده است. روز قلم روزی برای پاسداشت و گرامیداشت مقام اهل قلم همچون نویسندگان، مترجمان، محققان، منتقدان، پژوهشگران و…. است که خالصانه در جهت ارتقای فرهنگ و ادب این مرزوبوم گام برداشتند.
14 تیر در سال ۱۳۸۱ پس از پیشنهاد انجمن قلم ایران و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی به نام روز قلم به نام‌گذاری شد.
علت نام‌گذاری چهاردهم تیر به نام قلم با تاریخ کهن این سرزمین مرتبط است. ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه خود آورده است که چهاردهمین روز از تیرماه را ایرانیان باستان، روز تیر (عطارد) می‌نامیدند. از طرفی سیاره تیر یا همان عطارد، در فرهنگ ادب پارسی، کاتب و نویسنده ستارگان است. به همین مناسبت این روز را روز نویسندگان می‌دانستند و گرامی می‌داشتند.
مرحوم علامه طبرسی، در تفسیر مجمع البیان، در مورد قلم می‌نویسد: «پایه امور دین و دنیا بر دو چیز است: قلم و شمشیر و شمشیر زیرپوشش قلم قرار دارد.»
همچنین در جای دیگری از این تفسیر نوشته‌اند: «بیان دو گونه است: بیان زبان و بیان قلم. بیان زبان با زمان کهنه می‌شود و از بین می‌رود. ولی بیان قلم تا ابد باقی است.»
شاعر خوش‌الحان، مسعود سعد سلمان، جایگاه قلم و نوشتن را چنین بیان می‌کند:
نبشتن ز گفتن مهم‌تر شناس
به گاه نوشتن به‌جای آرهوش
اگر در نبشتن خطایی کُنی
سرت چون قلم دور مانَد ز دوش
ویراست‌من روز قلم، روز تجلی نور در سینه ظلمت، روز پژواک دانش در صفحه جهل، روز تراوش خیال در ذهن سکوت را بر صاحبان قلم به‌ویژه نویسندگان تبریک عرض می‌نماید.
